Iedereen heeft het, een innerlijk kind. Je hebt er zelfs 2 versies van; het pure wijze kind (je zielsverbinding, je hartsbewustzijn) en een gekwetst kind-deel in je (alle kwetsuren die je hebt opgelopen in je kindertijd, waarop het ego in het onbewuste deel overlevings- en beschermingsmechanismen heeft gecreëerd.
Vaak zijn we er ons niet van bewust dat wij gedreven worden door deze gedrags- en denkpatronen die ons hele leven en onze kijk op ons leven en onze gezondheid vorm geven. Op het moment dat je ouder wordt en tegenslagen en verdriet te verwerken krijgt, komen de patronen vaak weer te voorschijn omdat ze ‘oude’ pijn triggeren, waardoor je (onbewust) ook vanuit oud zeer reageert. Vanuit primaire emoties reageer je dan op bepaalde situaties en vooral ook hoe je met jezelf en anderen omgaat. Daarom kleurt dit vaak het geheel en zijn we niet meer objectief, maar reageren we vaak vanuit (dader of) slachtoffergevoel.
Dit is vaak de grootste worsteling in een leven van een mens, zeker van iemand die hooggevoelig is, want diegene schuift vaak zichzelf liever opzij voor een ander vanwege het enorme aangeboren empathische vermogen.
Maar hoe doe je dit eigenlijk?
Dit is echt kiezen voor een leven vanuit een hoger bewustzijn (zie mijn blog van vorige week). Dit is waar we allemaal mee bezig zijn. Het transformatieproces van ego naar hartsbewustzijn. Het is heel lastig in het begin, want je patronen zijn zo diep ingesleten dat je vaak niet door hebt wat je doet, zegt of handelt, maar je merkt het aan je omgeving dat het niet in je voordeel is. Je loopt als het ware tegen een muur op en je handelt met alles wat je kunt, je intentie is vaak wel goed, maar het lukt je telkens niet. Kans dat je het op een gegeven moment wel opgeeft, dan verzand je nog dieper in dit ellendige stuk en identificeer je je helemaal met je slachtoffergevoel en neem je steeds minder verantwoordelijkheden of laat je deze los. Dit is niet zonder gevaar met kans op burn-out of depressies/angsten.
Wat je eigenlijk het beste kunt doen, is telkens als je doorkrijgt of voelt dat er iets niet klopt; dat merk je dat je je rot voelt, ongelukkig, angstig, je terug wil trekken, wil dat eigenlijk zeggen dat je niet goed bezig bent, even vanuit je volwassen deel nadenken en overzicht krijgen wat de realiteit is, dat je de feiten op een rijtje gaat zetten voor jezelf, relativeren…. Als dit niet lukt zijn dit de tekens die je vertellen dat je in je teruggetrokken deel/ gekwetste kind deel zit. Als een volwassenen soms of voortdurend in zijn of haar gekwetste kind-deel zit, dan kun je niet goed functioneren, dan ben je uit balans, dan wil je dat anderen jouw verantwoordelijkheden dragen, je gooit er met de pet naar, het kan je allemaal niets meer schelen en je verzuipt in je eigen ellende met alle gevolgen van dien.
Als je verbinding maakt het volwassen deel in je wat er ook altijd zit, kun je van hieruit het geheel beter overzien, en ook jouw innerlijk kind op gerichte momenten de ruimte geven om te troosten/erkennen en helen. Het is belangrijk dat je zelf leer om jezelf in balans te brengen en objectiever op situaties en/of anderen reageren, je zorgt beter op een gezondere manier voor jezelf en ben meer op het echte leven gericht in plaats van destructief gedrag en/of negatieve overtuigingen. In het jaarprogramma leer je je bewust te worden van jezelf van je gekwetse kind-deel en het volwassen deel in jezelf. Je leer jezelf met krachtige en prachtige bewustzijnsprocessen te trainen hoe je dit bij jezelf kunt transformeren in één jaar tijd. Ik heb hier ook een mooie online cursus over geschreven als je dit zelfstandig vanuit huis dit wilt doen.
Tips om meer te leven vanuit je kracht/ je volwassen deel:
- Luister naar wat je gekwetste kind jou te vertellen heeft als je aandacht voor haar hebt
- Zie jezelf als een volwassene die verbinding maakt met haar innerlijke kind
- Draag je verantwoordelijkheden
- Kom uit je identificatie van slachtoffergevoel/rol
- Wees bewust dat je altijd keuzes hebt, ook van binnen hoe je je voelt
- Mediteer elke dag 2 x
- Verbind je met je volwassen lichaam door goed voeding, goede nachtrust en veel beweging en yoga
- Verbind je jezelf met positieve ‘volwassen’ mensen om je heen die je optillen en niet omlaag trekken
- Til zelf ook anderen mee op en gun ze altijd het beste en uit je waardering naar hen
- Voel dat je jezelf wil helen in plaats van vernietigen
- Kom in contact met dieren, zij geven onvoorwaardelijk liefde, deze openen je hart
- Doe regelmatig een familieopstelling waarin je jouw thema’s kunt uitwerken op zielsniveau
- Bezoek Rode tenten om een goede waardevolle relatie met vrouwen op te bouwen waarin je gedragen wordt als zuster
- Doe alles waar je hart een sprongetje van maakt en volg dit pad.
12 reacties
Waauw wat een geweldig artikel !
Ik schreef volgende over en het werkt voor mij ‘
“Telkens wanneer je voelt dat er iets niet klopt wil dat eigenlijk zeggen dat je niet goed bezig bent. Denk dan even vanuit je volwassen deel en krijg overzicht op wat de realiteit is.”
Liefs,
Anne
Ja het is inderdaad zo en door mijzelf te helen heel ik tevens anderen.
Liefde verandert hardheid in HART ZIJN.
Dankjewel Tamara voor dit prachtig en inzichtrijk artikel…
Zelf heb ik ook heel veel gehad aan het boek van Hannah Cuppen…Liefdesbang
Wat mij echter opvalt is dat enkel de therapeuten die een onveilige hechting gehad hebben die patronen kunnen herkennen…..zij hebben dit zelf doorleefd…..zij weten en voelen waar het zit….
Iemand die een veilige hechting gehad heeft kan dit niet…..zij kennen dit gevoel dit…
Een patroon doorbreken is niet gemakkelijk,maar waar een wil is is een weg….en het komt de volgende generatie ten goede!!!grtjs
He wat mooi, een boek over niet veilig gehecht zijn! Dat wik ik graag gaan lezen. ben er pas achter dat ik niet veilig gehecht was. Het vermoeden was er naar de bevestiging deed toch pijn. Geregeld heb ik last van mijn niet veilig gehecht zijn en ik mag hier met meer liefde naar gaan kijken.
dit artikel is zo mooi, het is een geschenk voor velen als je durft naar je ware innerlijke te gaan…
Ik ben 57 jaar en reeds een jaar onder behandeling van een psycholoog. Ik ben een krachtige, assertieve, energieke en wijze HSP-vrouw (zeggen ze allemaal). Omdat ik een narcistische vader heb gehad, een relatie van 3 jaar met een ras-narcist en als directie-secretaresse jarenlang voor meerdere narcistische directeuren heb gewerkt, krijg ik steeds meer last van het kleine beschadigde kind wanneer iemand boos op mij wordt of wanneer ik iemand teleurstel. Ik begin dan te huilen en wordt bang. Omdat ik er niet tegen kan wanneer mijn partner ‘boos’ op mij wordt, wil ik vluchten, schaam ik me en voel ik me zo waardeloos, dat ik eigenlijk niet meer wil leven. Dit is een zuivere vorm van het nog niet geheelde kindsdeel in mij. Ik dien mij te beseffen dat ik nu een volwassen vrouw ben en als zodanig ook mag/moet reageren. Het is inderdaad een gegeven dat wanneer je ouder wordt zulke onverwerkte beschadigingen duidelijker aan de oppervlakte komen. Die dan onbeheerste gevoelens worden heftiger. Reden waarom ik nu en voor eeuwig van dat gevoel af wil. Het besef is er middels zeker en ik handel er ook naar, maar heb toch nog een stuk EMDR nodig om dit gevoel volledig te elimineren. Zulke beschadigingen kunnen heel hardnekkig zijn en je moet er hard voor werken om er vanaf te komen. Dit wilde ik even delen 😉
Dat is ook mijn ervaring, zwaar traumatische ervaringen kunnen niet enkel met inzicht geheeld worden. Af en toe zie ik zelfs dat mijn grote inzichts-vermogen de heling van het trauma belemmert. Op momenten dat het trauma getriggerd wordt, nog niet kunnen leven naar je inzichten, kan door je inner critic/ killer critic aangewend worden om je nog dieper te duwen. Inzichten zijn mooi, ik hou van mijn wijsheid, én het vraagt heel veel tijd en nederige overgave om traumatische ervaringen te helen.
Hoi .. ik ben een alleenstaande mama van 2 tiener zonen ..
Ik kan een boek schrijven over mijn leven … mss moet ik het ook eens echt gaan doen .. alles van me ‘afschrijven’ … en dan het boek sluiten voor eens en altijd .. en verder gaan met me leven … een leven waarin ik gelukkig ben en blijf …
Ik sluit me aan bij Hilde … er is nog een hele lange weg te gaan .. maar eveneens is het besef er dat ik er mij op betrap dat ik al het negatieve in mijn leven een plaats moet geven of liever … verbannen uit me hoofd …
Ik ben op zoek naar rust .. in me hoofd … ik doe sinds een maand Yoga … ik ben op deze site terecht gekomen en ik voel me meer en meer aangetrokken èn geholpen door de soms ongelofelijke stellingen van Tamara die antwoord geven op mijn constant denken van … ‘Ben ik nou gek aan het worden? Is het dan toch mss allemaal mijn schuld? Is dit het leven dan? Ga ik ooit nog uit die negatieve cirkel komen? Wat is geluk? Wie ben ik?’
Ik heb een moeilijke jeugd gehad … een papa die agressief was … Een moeilijke relatie van 17 jaar met een partner die ook agressief was en me manipuleerde …
Nu net me relatie van 2,5 jaar stopgezet met alweer een partner die me manipuleerde …
Maar toch … voel ik me nu sterker dan na het stopzetten van mijn 17 jarige relatie met de papa van me jongens … Ik voel ergens dat ik stappen vooruit zet … dat ik terug leer genieten van .. cliché .. ‘kleine dingen des levens’ … dat ik terug liefde voel voor me jongens .. me familie … maw .. dat het echt intens voelbaar is … dat zij me bouwstenen zijn … nog steeds … om me gelukkig te voelen …
Hele lange tijd kon ik niet vooruit … alsof ik me niet kon bewegen …
Nu .. heb ik een to-do lijstje opgesteld wat ik allemaal nog wil doen … verwezenlijken .. Eentje is … alleen een reis maken … het onbekende gaan ontmoeten … me eigen op proef stellen … me eigen terug gaan vinden …. omdat ik ondertss wel geleerd heb dat er altijd wel iets positief uitkomt … ook al was het een negatieve ervaring ………
Maar ik ben er nog niet … helemaal niet … ik geef niet op .. Maar ik geef minder toe aan het gekwetste kind in mij …
Me jongere zus zei me (ook gescheiden) … ‘Zusje, jij bent zo ongelofelijk sterk voor al wat jij al hebt meegemaakt … Ik zou willen dat ik dat ook zo kon …’
Inderdaad … de binnenkant is een puinhoop .. de buitenkant verbergt het netjes … Maar er komen scheuren in ….
Het feit dat ik er me van bewust ben dat ik geluk zelf moet maken is een hele grote positieve vooruitgang waar ik zin in heb om er aan te werken èn het toe te laten …
Thanks Tamara! x
Bedankt Tamara, ook heb ik veel herkenning in wat Anieta schrijft, bedankt daarvoor.
Hoe herkenbaar allemaal.
Even in aansluiting op het stukje van Nathalie……..het is inderdaad zo dat je zelf niet alles kunt verwerken zonder hulp. Ik heb EMDR gehad, Dit hielp mij ook weer een stuk verder. Ik krijg steeds meer inzichten over mijn “kindpatronen”, de zelfbeschermings- patronen die zich later compleet tegen me keerden. In allerlei opzichten, nare situaties. Er is heel wat voor nodig geweest om dat te leren zien. Het bracht ook wel verdriet met zich mee, heel wat zelfs. Met name dat je daardoor steeds weer in de zelfde valkuil terecht kwam. Feitelijk zit ik ook nu in zo’n valkuil, maar ik weet nu dan eindelijk hoe dit komt. Ben in behandeling bij en psycholoog, en kom steeds een stukje verder. Voor mezelf opkomen en mijn eigen plek innemen zijn wel de aller belangrijkste dingen. Dat zijn ook gelijk de moeilijkste dingen omdat het kind in me dat egoïstisch vindt en het dus tegen spreekt. Zo van…..nee,nee, dat mag niet, gevaar……Ik weet nu beter, dat is niet egoïstisch, maar goed zorgen voor mezelf!!
Dankjewel voor jullie wijsheid. Dit is het meest oprechte deel herkenniet, tranen in mijn ogen en hart, en blijdschap om te lezen dat we er hard aan werken ons mooie sterke zijn weer te tonen. Bewondering voor jullie, mensen waar ik graag bij wil zijn, sterk en waardevol en kwetsbaar, dank.
Reacties zijn gesloten.