‘Je hoort regelmatig over de nadelen, die hooggevoeligheid met zich meebrengt, maar hooggevoeligheid is ook een kracht. Je kunt het benutten. zet het in als een talent!”
Hooggevoelige mensen maken vaak onbewust gebruik van hun intuïtie. Intuïtie bestaat uit heldervoelen, helderweten, helderproeven, helderruiken en natuurlijk helderzien. Mocht je helderziende beelden doorkrijgen, dan is het meestal wel duidelijk dat je tot de hooggevoelige mensen behoort. Maar vaak gaat het om heldervoelen of helderweten. Kun je mensen of dieren heel goed aanvoelen zonder dat je zelf beseft hoe je dat nou precies doet?
Weet je eigenlijk of iemand de waarheid vertelt of niet? Misschien kun je emoties voelen van mensen en/of dieren? Voel je je niet prettig bij bepaalde mensen, plekken, huizen of zelfs plaatsen? Het kan zelfs zijn, dat je fysieke pijnen van anderen overneemt. Er komt vaak extra informatie bij hooggevoelige mensen binnen. Ze hebben meer verwerkingstijd nodig om al die extra indrukken te verwerken. Je kunt er zelfs behoorlijk moe van worden!
‘Ik zie zelf hooggevoeligheid als een kans, die je kunt benutten. Dit goed gebruiken is een aanwinst! Als je de hoeveelheid indrukken kunt filteren, leren begrijpen hoe je het precies doet, je intuïtie leert aanscherpen,dan kun je het bewust gebruiken als je met mensen en/of dieren samenwerkt. Je kunt het gebruiken om met je huisdieren te communiceren. Je kunt er zelfs je beroep van maken!
Regelmatig krijg ik de vraag van mensen “Hoe kan ik (beter) leren omgaan met mijn hooggevoeligheid?” Mijn ervaring is dat het een proces is van zelfonderzoek en het doorbreken van oude patronen van basis onzekerheid en een afhankelijke opstelling naar de omgeving. Door dit proces ontstaat ruimte om gewoon jezelf te zijn, en dat is precies waar het om gaat. Door trouw te zijn aan wie je bent en het leven te leiden dat bij je past, kun je een voorbeeld zijn voor anderen. Dat lijkt mij de beste manier om met hooggevoeligheid om te gaan.
De vraag “hoe kan ik omgaan met” geeft aan dat we geen adequate reactie weten te geven, bijvoorbeeld als we ons onzeker voelen, energie verliezen door gebeurtenissen of emoties van anderen opnemen, en duidt in wezen op een onvermogen. Het duidt op een dieper gelegen niet jezelf kunnen zijn in de situatie. Het gaat er in essentie dus om dat we als hooggevoelige persoon leren om in elke situatie onszelf te zijn.
Vaak vragen mensen me hoe ze zich (beter) kunnen afsluiten. Je afsluiten kan tijdelijk nodig zijn om een situatie waarin je niet jezelf kunt zijn, het hoofd te bieden. Het werkt echter maar even en lost niks op, je weet daarna nog steeds niet hoe je moet omgaan met wat het leven van je vraagt. De uitdaging is dat we leren te leven met een open hart en elke situatie tegemoet treden vanuit kracht. Hoe kunnen we dat doen?
Innerlijke kracht
Door sterker te worden van binnenuit. Door los te laten wat ons verzwakt. Door oude angsten, andere emoties en pijn afkomstig uit de vroege jeugd onder ogen te zien en te verwerken en de daaruit voortvloeiende beperkende patronen in denken en doen te transformeren naar nieuwe, die behulpzaam zijn in het dagelijks leven. En door de onderliggende overtuigingen over onszelf en anderen op te sporen en te veranderen.
Overtuigingen die voortkomen uit conclusies die we als klein kind hebben getrokken, met het beperkte bewustzijn dat we toen hadden en die veelal luiden “ik ben niet goed genoeg” en “ik moet me aanpassen aan wat anderen van me verwachten” en die ons doen en laten in het heden regelmatig negatief beïnvloeden.
Met name het overwinnen van onze angsten is een belangrijk doch moeizaam proces. Want we zijn bang voor angst en lopen er het liefst voor weg. Mijn ervaring is dat het heel goed werkt om als het ware in de angst te gaan zitten en deze over je heen te laten komen.
Het kan zijn dat er andere emoties voelbaar worden, het helpt om ook deze te laten komen en ze heel bewust te voelen. Dan merken we dat de emoties en de angst oplossen. Elke keer als angst opkomt, kunnen we deze techniek toepassen. Geleidelijk, door vol te houden, zullen we verlost raken van angst en sterker worden.
Het wezenlijke van hooggevoeligheid
Ik zie hooggevoeligheid niet als een karaktertrek waar we maar mee moeten leren omgaan, maar als iets wat verbonden is met ons hele wezen. Het heeft te maken met ons zijn. Om hierop zicht te krijgen, is het van belang om stil te staan, naar binnen te keren en de stilte en rust in onszelf op te zoeken. Daar, in de stilte van ons hart, kunnen we iets van onze essentie gewaarworden.
Als we dit regelmatig doen, komen we niet alleen in aanraking met de essentie, met de liefde, kracht en vertrouwen in onszelf, met dat wat we kennelijk diep van binnen zijn. We ontmoeten dan ook veel onrust. Emoties, neigingen tot doen, stemmen die dan weer van een kritische en vermanende ouder en dan weer van het verongelijkte en emotionele kind afkomstig zijn.
Dan lijkt de stilte en rust in onszelf ver weg te zijn en zouden we het liefst een kant-en-klare aanpak krijgen van iemand zodat we verlost zijn van deze chaos en we eindelijk het leven aankunnen. Maar zo werkt het helaas niet. We moeten door de onrust en herrie heen. Laag voor laag moeten we onszelf ont-wikkelen. Door alle onrust en negativiteit af te wikkelen, blijft uiteindelijk de essentie over.
Afrekenen met slachtoffergedrag
In ons zelfonderzoek komen we tegen dat we onszelf niets of niet goed vinden en dat we graag iemand willen zijn. Interessant, leuk, goed, en niet minder of ‘anders’. We willen ook graag iets betekenen. Ik ervaar dat we steeds meer kunnen betekenen voor anderen, naarmate we deze ik-gerichtheid loslaten. En we gewoon onszelf zijn van binnenuit, in plaats van onszelf te zien en te beoordelen van een afstand of door de ogen van anderen.
Pas als we doorhebben dat we al iemand zijn en dat we niet minder zijn dan een ander, kunnen we ophouden ons kleiner te maken. Als we onszelf kunnen accepteren zoals we zijn, vinden we vrede in onszelf en zijn we verlost van de onrust en van het idee dat we anders moeten zijn en iets anders moeten doen. Dan hoeven we niet meer gefrusteerd te raken en aldus te reageren. Dan hebben we ons gekwetste innerlijk kind geheeld en de basis onzekerheid overwonnen.
We moeten tevens zien af te rekenen met de vermanende ouder in onszelf want die is onze grootste vijand. De ouder die zegt wat niet mag en wel moet, de boze ouder voor wie we bang zijn of de ouder die zegt wat we niet goed doen en door wie we ons zo afgewezen hebben gevoeld. Deze ouder woont nog steeds in ons en kan in bepaalde situaties geactiveerd raken. (Of net andersom, dat je in je gekwetste kind stuk schiet.)
We reageren hierop als het brave kind dat wil voldoen en belemmeren onszelf in onze uitingen of we vallen onze dierbaren aan. Als we deze ouder in ons eindelijk stil hebben gekregen, zullen we ons van onze omgeving niets meer aantrekken en zijn we vrij om te reageren vanuit ons volwassen deel. Dan hebben we de ondermijnende innerlijke volwassene overwonnen.
Als we alle hinderlijke ouder- en kindstemmen, de daarbij behorende overtuigingen, emoties en gedrag hebben doorzien, en als we deze negatieve en beperkende delen ervan achter ons hebben gelaten (en het positieve en constructieve hebben behouden), dan kunnen we onszelf zijn en besluiten tot nieuw gedrag. Dan kunnen we definitief uit onze slachtofferhouding stappen en ons leven in eigen hand nemen.
Jezelf uiten en je kwaliteiten tonen
Hooggevoelige mensen staan open, je ziet hun puurheid en hun gevoeligheid, dat is zo mooi aan ze! We moeten ons dus niet afsluiten. Zodra we die neiging voelen opkomen, moeten we ons afvragen waarom we onze zintuigen, onze voelsprieten, op de omgeving gericht hebben en niet naar binnen. Dan ontdekken we dat we op jonge leeftijd hebben geconcludeerd dat we moeten doen wat anderen van ons verwachten.
Zo zijn we allen opgevoed, gesocialiseerd. En we hopen steeds maar op goedkeuring en bevestiging van anderen. Daarom zijn we zo op die anderen gericht.
Als we deze oude conditionering overboord gooien, kunnen we eindelijk vrij zijn. Om onszelf te zijn, met al onze kwaliteiten. Met onze aandacht en zorgzaamheid, met ons inlevingsvermogen, onze spontaniteit en creativiteit.
We moeten ons niet afsluiten en onze impulsen indammen; we moeten juist openstaan en het leven door ons heen laten stromen. We moeten ons uiten. Zeggen wat we vinden, voelen en willen. Eerlijk durven zijn. Uiting geven aan wat in ons leeft.
Richting geven aan onze intuïtieve ingevingen en alles wat maar in ons omhoog borrelt aan vindingrijkheid, menselijkheid en vernieuwende ideeën over een rechtvaardiger manier van samenleven en -werken. Zo kunnen we ervaren en laten zien hoe het leven ook kan zijn; vol vervulling.
7 Tips om jezelf te zijn door je te ont-wikkelen:
- Zoek een klankbord, een therapeut of HSPcoach, een vriend(in) of je partner, in elk geval iemand die je vertrouwt. Dingen benoemen werkt helend en bevrijdend.
- Onderzoek je innerlijke ouder: de stemmen in je die zeggen wat je niet mag, niet kan en wat je moet. Laat de negatieve aspecten ervan los, behoud de positieve.
- Onderzoek je innerlijk kind: het kind dat zich afgewezen, bekritiseerd en onbemind voelde. Laat de pijn los zodat ruimte komt voor het blije, creatieve en speelse kind.
- Doorzie je slachtofferhouding en ik-gerichtheid. Betrek niet alles op jezelf, ontdek dat gedrag, woorden en emoties van anderen bij hen horen.
- Wees goed geaard, sta met beide benen op de grond. Wees aanwezig, in het nu, in je kracht.
- Leer luisteren naar en vertrouwen op je intuïtie, gevoel en innerlijk weten en handel naar spontane ingevingen en impulsen.
- Sta open, verbind je, maak contact. Uit je, wees creatief en expressief. Geef je over aan de stroom van het leven en vertrouw dat alles is zoals het moet zijn.
9 reacties
Beste tamara,
Dit alles is zo herkenbaar wat je verteld! Alle tips die je opnoemt, daar ben ik mee bezig.
Ik merk als HSP, dat het mij persoonlijk erg helpt als ik eerlijk ben. Ook al zou de ander niet positief response geven hierop.
Wat ik wel lastig vind is om mij zo goed mogelijk te beschermen tegen negatieve energieën.
Met name als ik negatieve energie voel in een ruimte/huis/bij een persoon..
Ik voel dit in mijn lichaam, maar ik wil dit graag zo ombuigen dat ik er niet ziek van word.
Ik weet wel dat gronden mijn thema is.. Hihi
Ik volg de studie Holistisch therapeut en heb Reiki graad 1 en 2.
Heb je tips voor mij hierover?
Warme groet,
Marlieke
Hoi Marlieke,
Bedankt voor je waardevolle reactie. Ik heb je verhaal met veel aandacht gelezen. Je komt op mij over als een heel bewuste vrouw, die al veel weet en gretig is om te leren om met meer gemak door het leven heen te gaan als zeer hooggevoelige.
Wat jij schrijft, is ook voor mij persoonlijk erg herkenbaar.
Bij veel HSP’ers is het bekend dat de Aura er uitziet als een trechter en het heel moeilijk is je te gronden. Toch is dit een van de belangrijkste onderdelen voor iedere HSP’er, wat dit maakt dat je beter je gehele lichaam bewoont, en je je hierdoor al zo veel beter gaat voelen. Je leert het mijn en dein te onderscheiden, en dit maakt het leven zo veel gemakkelijker.
Op mijn website kun je zeer waardevolle ochtend en avondoefeningen aanvragen, je kunt ze in kleur uitprinten. En ik adviseer je de tekst op je telefoon in te spreken en deze iedere ochtend en avond te beluisteren. Onmiddelijk als je wakker wordt, en net voor het slapen gaan.
Je zult binnen 2 weken al veranderingen voelen en na enkele maanden heb je werkelijk een beschermingschild opgebouwd waar je nog wel gewoon doorheen kunt voelen, maar buiten jezelf kunt houden.
Ik wens je veel succes!
Hartegroet Tamara
Beste Tamara,
Ik kom er steeds meer achter dat ik wel degelijk hooggevoelig ben. De laatste weken komt het op allerlei fronten naar voren. Zo ben ik er achter dat ik enorm stralingsgevoelig ben. Sinds ik en mijn vriend allebei met de telefoon op de vliegtuigstand slapen word ik veel rustiger in mijn hoofd wakker en heb ik beduidend minder hoofdpijn en andere lichamelijke klachten.
Ook ben ik er achter gekomen dat ik emoties maar ook fysieke klachten van anderen voel. Zelfs zonder dat ik enig fysiek contact met ze heb. Dat was wel een hele bijzondere ontdekking. Maar tegelijk ook een hele lastige, want hoe kan ik er voor zorgen dat ik niet zelf ziek wordt van dat wat ik van anderen voel? Hoe kan ik onderscheiden wat van mij is en wat van een ander is?
En ook de zoektocht naar binnen, Loskomen van de overtuigingen die ik als kind al eigen heb gemaakt. De negatieve aspecten van de innerlijke ouder loslaten. Dus het stuk hierboven is voor mij echt enorm herkenbaar.
Beste Larissa,
Het is een behoorlijke proces van bewustwording die je aflegt als je er achter komt waar je al klachten vandaan komen, vooral degene die betrekking hebben op je hooggevoeligheid. Hoe dan te functioneren in deze tijd, met veel straling, vervuiling en de (tijds) drukte van de wereld waarin we leven. Toch leren steeds meer hooggevoelige hoe ze hiermee uit de voeten kunnen. De afgelopen 20 jaar heb ik hierin veel onderzoek en ervaring opgedaan, en ik heb intussen veel geleerd hoe ik mijn levensstijl aan kan passen zodat het voor mij en mijn omgeving nog (erg) leuk blijft. In mijn cursussen en jaartraining voor hooggevoelige vrouwen deel ik heel gericht mijn kennis en ervaring.
Ook in mijn blogs vind je regelmatig waardevolle tips.
Ook kun je gratis 25 tips downloaden via mijn site, hier kom je al heel ver mee.
Succes en bedankt nog voor je reactie.
Hartegroet Tamara
Lieve Tamara,
Wat een mooie en verhelderende tekst!Zo herkenbaar.
Wat je vertelt over het sleutelen aan het leven noem ik het arrangeren van het leven en dat komt op het zelfde neer. Ik kom mijzelf daar zo in tegen. .voor ik het besef ben ik daar alweer mee bezig…maar nu ik weet wat ik doe ga ik hier bewust mee om en pas de helicopterview toe.
Ook het aarde en hier soms helemaal niet willen zijn is een probleem voor mij…Fijn dat je die oefeningen hebt gegeven!Ik had graag 4 en 5 juni willen komen maar moet werken ik ga kijken wanneer het een keer wel kan lukken.Voor NU heb ik heel veel aan jou geschreven woorden dank hiervoor fijne dag lieve groet Mariska
Ik ben een hooggevoelige jongen. Ik lees dat het over vrouwen gaat, maar ook mannen kunnen het hebben.
Ik ben in een proces hierin, maar heb tevens al veel geleerd waaronder meer naar mezelf luisteren. Maarsommige dingen zijn nog moeilijk zoals het leren omgaan met bepaalde geluiden (kan niet tegen harde sirenes of het geluid van brekend glas) en van dat laatste wordt ik emotioneel, net als bij weer sommige andere niet nader genoemde nare geluiden waarvan ik een naar gevoel krijg.
Ik kruip dan weer in mijn klein willen zijn als verlangen naar vertroeteling als toen je kleutertje was. Dat gevoel bekruipt me eveneens. Die geborgenheid weer willen op die momenten.
Ook voel ik een sfeer heel erg goed aan. Als het een gespannen sfeer is loop ik uit de groep. Ik vind dat ook hier weer een heel naar gevoel. En ook nu weer meegemaakt gisteren en vandaag voel ik me weer niet echt lekker.
Ik vind het ook verwarrend aangezien ik ook autisme gediagnosticeerd ben.
Ik kan hier best nog van leren ondanks ik geen vrouw ben. Gek genoeg kan ik wel het best met de vrouw overweg aangezien ik een gevoelsmens ben en geen machoman.
Vrouwen bespreken zelfs de meest vrouwlijke dingen met me, waarvan ik vind dat ze sommige dingen privé mogen houden omdat het mij niets aangaat, maar ga er heel normaal mee om. Voor mij is heel weinig een taboe. Ik weet niet wat ik uitstraal, maar ik ben een rustige jongen en snap niet waarom ik me soms als een soort ‘vriendin’ voel.
Ook ben ik iemand die meer dan normaal kan inleven in de ander. Zeker als ik een situatie herken. Men zegt dat mensen met autisme dat niet kunnen, maar reken maar dat er mensen met autisme zijn dat wél kunnen. Of zou dat enkel door de hooggevoeligheid kunnen komen dat ik dat kan?
Ook ik heb een rotjeugd gehad. Leraren en begeleiders die me wijsmaakten “dat kun/lukt je niet”. Zo naïef als ik toen nog was als kind geloofde ik dat. Tsja, zelfs een VSO (Voortgezet Speciaal Onderwijs) school is ook niet altijd alles.
Als ik wordt geknuffeld dan ga ik automatisch huilen bij bepaalde personen, maar alleen bij degenen bij wie het gemeend en vooral goed voelt. Ook kan ik weleens zomaar huilen uit het niets. Soms denk ik weleens dat ik vrouwelijke genen heb ofzo, maar ben toch echt een jongen.
Ik vind het in ieder geval mooie stukken tekst, ik heb 2 delen gelezen over hooggevoeligheid, wat de kenmerken zijn en wat het is, en dit draadje. Nu weet ik wel zeker dat ik hooggevoelig ben.
Hallo Tamara, jouw bericht over innerlijke kracht en slachtofferrol kwam op een tijdstip die ik precies nodig had. Vanavond heb ik vergadering en de vorige keer heb ik daar iets laten merken waar ik het niet mee eens was. Ik heb dat ook verwoord. Nu merk ik dat het niet in de notulen is opgenomen. Ik vermoed omdat het nogal een gevoelige kwestie is. Vanavond wil ik dat benoemen maar ik durf niet, ik moet me weer kwetsbaar opstellen en weer merk ik dat ik bang ben dat anderen het maar raar vinden. Degene die zich aangesproken voelde heeft twee weken niets tegen mij gezegd en mij niet aangekeken. Ik weet dat ik me daar niets van aan moet trekken maar toch.is het lastig om juist vanavond toch weer die opmerking te plaatsen tijdens de vergadering. En nog lastiger is het, dat het om een kerkenraadsvergadering gaat. met ouderlingen en diakenen en een predikant. Ik wil het liefst vanavond wegblijven van de vergadering dan hoef ik het niet te zeggen, maar nu ik jouw artikel heb gelezen begrijp ik helemaal dat ik me nog steeds als een slachtoffer gedraag.
Hoi Marja,
Wat een inzichten!! Mijn complimenten!
Hartegroet Tamara
Ook ik heb geleerd in mijn “kracht’ te gaan staan. Ik heb kunnen ervaren dat ik mij prima kon redden zonder mijn man, hij had het te druk met de buurvrouw. Wel dacht ik dat het mij nooit zou lukken. Ik heb deze ervaring (nu 5 jaar geleden) aangepakt met 2 handen. Die veranderingen in mijn houding naar mijzelf en naar andere toe is voorgoed verandert. Ook heb ik 1 jaar lang begeleiding gehad van een psychotherapeute. Ook zij heeft mij veel laten ervaren over ” innerlijke kind”
en “innerlijke criticus”, maar ook hoe je weg moet blijven van je slachtoffer rol.
Ik ben begonnen met meditatie. Ook heb ik besloten dat angst alleen maar verlammend werkt en ik heb leren vertrouwen dat het uiteindelijk allemaal goed komt. En zo niet, dan is daar wel een reden voor, dan kan ik er blijkbaar nog wat van leren. Mijn leven is zo veel lichter geworden. Ik hou geen rekening meer met wat andere van mij zullen vinden. Ik luister veel beter naar mijn intuïtie, die heb ik altijd bij mij en als ik stil genoeg ben geeft die richting! Ik ga regelmatig alleen wandelen, het liefst het bos in. Dan kom ik helemaal tot rust. Terwijl dat vroeger mijn grootste angst was, ik dacht dat ik niet alleen kon zijn. Nu heb ik het nodig. om weer op te laden. Ik ben een gezegd en heel gelukkig mens. En probeer met mijn liefde andere te helpen. Dit gun ik iedereen. Veel liefs
Reacties zijn gesloten.