Vaak drukken we minder fijne gevoelens weg en dat kan een innerlijke strijd veroorzaken.
Je zegt dan niet wat je echt denkt of voelt en verzint hierdoor uitvluchten: je legt het buiten jezelf neer, trekt je terug of verzint iets.
Maar het gekke is: de meeste mensen vinden het enorm krachtig als iemand anders zich kwetsbaar opstelt, het geeft de ander ook een fijn gevoel, van vertrouwen. We vinden het knap als een ander dit toont. Maar om zelf kwetsbaarheid te tonen, dat is dikwijls een ander verhaal.
De meeste mensen durven gek genoeg niet, omdat er schaamte bij komt kijken. Waarom eigenlijk?
Waarom zou je je voor jezelf schamen? Door je kwetsbaar op te stellen, laat je in de eerste plaats aan jezelf zien dat je niet bang bent.
Kwetsbaarheid maakt het makkelijker om:
- ingewikkelde problemen op te lossen
- openlijk leren met verandering om te gaan
- geeft doorgang tot innerlijke groei en ontwikkeling waardoor je meer creatief leert denken
- het laat de innerlijke kracht in jezelf groeien.
Bij krachtige kwetsbaarheid draait het om de moed om jezelf te laten zien, dingen uit te proberen en het risico nemen te falen. Het versterkt zelfs je relaties, de relatie met jezelf wanneer je je kwetsbaar en oprecht opstelt, in plaats van de schijn op te houden perfect, probleemloos en moeiteloos ‘krachtig’ te zijn.
Het algemeen geaccepteerde idee dat we ontzag wekken en respect winnen bij anderen wanneer we ons onfeilbaar en onaanraakbaar sterk opstellen, klopt dus helemaal niet. Vaak wekt het een gevoel van weerzin bij anderen op en kom je gemaakt door over. En gemaakt of niet-authentiek zijn werkt niet, eerlijk zijn, oprecht blijven en gewoon jezelf blijven werkt wel.
Uít jezelf naar de mensen om je heen, toon je emoties, spreek je gedachten uit, laat juist ook je kwetsbare kanten en onzekerheden zien. Laat zien dat je gewoon een mens bent, net zoals iedereen om je heen – en ze zullen je veel eerder mogen, vertrouwen, respecteren en dingen met je delen.
Wat levert kwetsbaarheid op?
- Kwetsbaarheid verbindt, kwetsbaarheid is moedig.
- Kwetsbaarheid opent je eigen hart en daardoor dan ook dat van anderen.
- Kwetsbaarheid verbind je met je ziel.
- Kwetsbaarheid is als je je echte gevoelens laat zien. Je masker afzet. Je het ook even niet meer weet en dat dat mag van jezelf.
- Kwetsbaarheid maakt je mooi, zacht en open.
- Je groeit spiritueel als mens.
- Door kwetsbaarheid laat je moed en lef in jezelf groeien.
- Daardoor laat je de liefde voor jezelf groeien in je eigen hart.
- Je waardeert kwetsbaarheid bij anderen, je hart gaat steeds verder open.
- Je eigen authenticiteit komt hierdoor veel meer naar voren.
- Je ontdekt steeds beter wie je bent.
En o, ja, soms wordt het niet gewaardeerd. Maar dat is niet erg. Er zijn altijd mensen die het wel als zwak blijven zien, die nog zelf vanuit hun eigen masker leven en jou afwijzen als jij hem wel afzet, omdat ze vaak niet beter weten, uit angst leven. Maar in feite wijzen ze alleen zichzelf af. Jij bent dan een spiegel voor die ander.
Het is een goede gewoonte jezelf gewoon te laten zien zoals het is, je komt dan juist in je hart. Het hoort bij een van de processen om een groter bewustzijn te creëren. Hierdoor ontstaat er ook meer liefdesbewustzijn, een hogere trillingsfrequentie en een soort JA tegen het LEVEN. Dan gaan de processen in werking.
Geef jezelf de vrijheid om uit te drukken wat je werkelijk voelt of hoe je iets ziet. Vanuit je diepste wezen. Omarm de antwoorden die vanuit je ziel komen en breng je hart tot leven.
22 reacties
Na een traumatische ervaring ben ik van slachtoffer naar sterke persoonlijkheid gegaan waarbij ik mechanismes ontwikkelde met als rode draad, relativeren. Toch liep ik jaaaaren later alsnog in mijn eigen valkuil. Waarom. Ik relativeerde buiten mijn eigen diepste gevoel waardoor ik opnieuw in een diepe crises terechtkwam. Middels therapie heb ik geleerd dat ik mag voelen wat ik voel en door mijn kwetsbaarheid bloot td geven kwam ik eindelijk in mijn eigen kracht te staan.
Na een niet zo prettige jeugd en relatie van 6 jaar heb ik in al die jaren mijn mond gehouden en weet ik niet goed hoe ik met mijn gevoelens om moet gaan en bij mezelf te blijven.
Ik heb 2 gesprekken gehad met mijn oom over hoe ik de familie zie, over dat ik ze niet vertrouw, over hoe ik mijn jeugd heb ervaren. Dan nog voel ik me schuldig over wat ik heb gezegd.
Voor mij is het een groot belang dat ik iemand vertrouw voor ik me kwetsbaar opstel.
Ik voel me altijd schuldig als ik zeg hoe ik me voel. Dit is iets waar ik al jaren tegen vecht.
Dit zou ik heel graag willen leren
Je hebt gelijk volgens mij: het is goed om je kwetsbaarheid te tonen. Als iemand dat doet, voel ik me sterker verbonden met die persoon en voor mij maakt het die persoon krachtiger. Toch vind ik het zelf soms nog lastig en een uitdaging, omdat ik in een tijd opgegroeid ben, dat dat niet als vanzelfsprekend werd ervaren. Ik merk nu dat ik soms al niet anders kan (omdat een situatie emoties bij me oproept) maar soms lijk ik het ook weg te willen drukken. Jouw blog is een goed reminder om dit laatste niet meer te doen en gewoon te reageren uit m’n hart en ziel. Dank je wel!
kwetsbaarheid inzetten als kracht is door je angst, verdriet en twijfels, heel moedig je mond openen en vragen of het niet zo is als jij denkt of je belemmeringen benoemen en vragen hoe je daarmee kunt omgaan volgens dr andrr. Dan kerijg je gelegenheid om te groeien. Kwetsbaarheid tonen geeft de gelegenheid voor een keerpunt in je leven. Zou ik de emailcursus met begeleiding aandurven, mijn gevoel eindelijk oprecht durven voelen? Ik hoef alleen maar ja te zeggen tegen mijzelf en op de knop te drukken….
Ik heb mijn moeder verloren bij een auto ongeluk toen ik 2 jaar oud was. Over het ongeluk en mijn moeder mocht niet gesproken worden. Ik heb daar altijd veel last van gehad. Kende haar en dus ook mezelf niet. Mijn gevoel van verdriet en gemis werd keihard ontkent en weggestopt. Ik moest dat dus ook doen.
Nu, jaren later, kom ik er eindelijk toe om bij mijn eigen gevoel te komen. Het mag eindelijk. Maar doordat ik het nooit geleerd of gemogen heb vind ik het nog steeds heel moeilijk. Maar ik merk dat mensen me veel liever leuker en aardiger vinden als ik het wel doe. Geen masker meer. Het is moeilijk, maar ook fijn.
Kwetsbaarheid:Om eerlijk te zijn ben ik altijd open geweest over mezelf zeker tegenover vrienden/familie! Mij echt kwetsbaar openstellen durf ik pas sinds vorig jaar toen ik mij had moeten aamelden bij t laatste loket Dwi(bijstand)en voedselbank.Ik ben toen door een dal gegaan omdat ik mij naakt voelde staan omdat ik nooit gedacht had dat ik gebruik zou moeten maken van die fassaliteiten.Ik ben toen op Facebook over de voedselbank pakketen gaan plaatsten en er over gaan schrijven wat het met mij doet en hoeveel impact het heeft op mij en mijn 2 kinderen! Steeds meer is de schaamte om gebogen naar kwetsbaarheid wat best eng is.Want kwetsbaar zijn en omgaan met mijn kwetsbaar zijn 2 verschillen kwesties ik probeer t zoveel mogelijk om te zetten naar kracht&daadkracht! Soms ben ik te streng voor mezelf.
Kwetsbaarheid als kracht..
Ik hoef er niet een heel lang verhaal aan te wijden, gezien de lengte van het verhaal, de duur van m’n kwetsbaarheid getoond hebben in m’n leven omschrijft.
Ik heb me ronduit tot m’n 12e, kwetsbaar durven opstellen. Als kind durfde ik dat namelijk wel. Totdat er een moment kwam dat mensen aangaven veel van mij als kind te verwachten. Ik haalde zeer goede cijfers, kwam uiteindelijk op het Atheneum terecht (als enige kind van het gezin), was een kei in sport en had nooit ergens problemen. Je zou zeggen: ‘niemand had een kind aan me..’ Was ook niet het probleem. Het probleem werd dat ik er alleen voor kwam te staan doordat niemand mij kon helpen. Het was allemaal te moeilijk en niet te begrijpen voor de mensen om me heen. Ik stond er letterlijk alleen voor. Vanaf dat moment heb ik besloten om de dingen in mijn leven anders te gaan doen zodat ik niet meer gekwetst kon worden door niemand (je alleen voelen terwijl je schreeuwt om hulp, doet namelijk ontzettend pijn). Vanaf dat moment cre�erde ik m’n eigen masker. En dat heeft mij er jaar in jaar uit doorheen gesleept totdat….
Jaren later, 3 kinderen verder, had ik m’n eigen sterk gevormde masker nog steeds maar kon deze op en af zetten wanneer ik wilde. De enige keren dat ik deze echt afzette maar nog steeds niet wist hoe ik me moest ‘gedragen’ of beter gezegd ‘mezelf moest zijn’, was als ik in m’n eigen huis was samen met m’n kinderen. Verder zette ik het bij elke activiteit buiten de deur, weer op.
Tot ik op een dag merkte dat ik hetzelfde eenzame gevoel als vroeger weer ervaarde maar hierbij ook paniekaanvallen ontstonden die ik niet begreep. Het gevoel klopte niet. Het was anders dan toen en totaal niet iets wat ik wilde voelen… Het werd tijd om hulp te zoeken (iets wat mij nooit werd geboden en ik eigenlijk geen vertrouwen in had) en heb ik hulp gevonden die samen met mij m’n leven onder de loep wilde nemen om mij uit te kunnen leggen waarom ik nu meemaakte wat ik meemaakte..
Hij wist mij duidelijk te maken dat ik door mijn keuze op m’n 12e, om een masker te creëren, ook de keuze heb gemaakt om m’n ‘gevoelige kant’ geen kans te geven zich te ontwikkelen.
Dat was dus mijn probleem!
Ik heb m’n gevoelige kwetsbare kant de ruimte niet geboden om er te zijn vanwege de pijn die ik er ook wel eens bij kon voelen.
Ik kon 2 dingen doen:
– doorgaan zoals ik het al jaren deed met uiteindelijk hetzelfde resultaat (hetzelfde handelen brengt namelijk hetzelfde resultaat) of
– me opnieuw kwetsbaar leren opstellen met als (positief) gevolg, dat ik zal veranderen en meer van mezelf kan gaan zien en voelen, maar anderen dit ook kunnen en zullen zien.
Nu vandaag de dag ben ik er nog steeds niet maar ik ben op weg en zal er komen.
Leven vanuit m’n kwetsbaarheid nu heeft me in ieder geval het volgende waardevolle al gebracht:
– ik durf m’n kinderen te laten zien dat huilen niet erg is omdat we zo onze ziel ontladen
– ik durf te zeggen dat ook deze ‘sterke’ vrouw haar sterkte toont door haar zwakheid te laten zien (we hebben immers allemaal een sterke en ‘zwakke’ kant in ons)
– ik durf anderen te vertellen dat wat zij meemaken, ik dat ook heb meegemaakt
– ik durf ook meer te voelen (voorheen drukte ik gevoelens die ik als zwakte zag, meteen weg… Ik wilde ze niet ervaren. Nu probeer ik te begrijpen waarom ik het voel en begrijp ik het niet, mag het er gewoon ‘zijn’..)
Doordat ik dit heb besloten om te doen vandaag de dag, heb ik het gevoel dat ik veel stabieler in het leven sta. Geen masker want dat breekt je op, maar gewoon zijn en voelen wie je bou eigenlijk bent, dat maakt je krachtiger dan je denkt!
Chiquita (2.0)
Een helder en herkenbaar rakende tekst voor mij. Ik werd geraakt door de woorden onfeilbaar en onaanraakbaar. Deze sterke niet aan te tasten ik heb ik jarenlang neergezet. Gelukkig kom ik de laatste jaren meer in mijn authenticiteit en geniet van een leven in meer vrijheid.
En ja, ‘onfeilbaar en onaanraakbaar’ was een veilige muur opgebouwd uit een verleden. Gelukkig kunnen we kiezen in dit leven en hoeven we de dingen niet te ondergaan. Dit is niet altijd zo eenvoudig als ik hier schrijf weliswaar. Toch een heel avontuur dat het leven ons biedt.
ik ben de oudste dochter van een gezin met 5 kinderen.
Moeder vaak labiel,vader dominant.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik sterk moest zijn voor m’n moeder en broertjes en zusjes.
Op mijn 20 e getrouwd en 2 zonen gekregen.
De oudste zoon heeft een ernstige vorm van ADHD,
Daarvoor 20 jaar intensief met hem bezig geweest.
Toen hij naar een woonzorgvorm ging viel ik in een zwart gat,kreeg overal last van.
Paniekaanvallen,hyperventilatie,eczeem
Ik vind het ook lastig om over zaken van vroeger te praten,
En dat breekt me nu op.
Lig nu,na bijna 25 jaar huwelijk in scheiding.
Heel verdrietig allemaal,maar besef nu ook dat ik nooit open
ben geweest over dingen die me dwars zaten uit het verleden en dat ik gewoon een masker
Op heb gezet,en ook weer sterk was voor onze zoon met ADHD.
Nu is de rek eruit en ga ik proberen om mijn masker af te zetten.
En mij kwetsbaar op te stellen.
Bedankt dat ik hier mijn beknopte verhaal mag delen
ik leer nu om me kwetsbaar op te stellen, en er over te praten wat er in me om gaat. Na een verleden waar nooit meegepraat mocht worden , geen liefde gekend en waar veel gebeurt is, En altijd heb overleefd, in plaats van leven, en genieten. Heb veel eenzaamheid gekend, en nog steeds. Maar nu heb ik goede mensen in mijn omgeving waar ik positief van wordt mensen die luisteren gevoel mensen. Ik voel dat de bloem open gaat dit geeft een positief gevoel iets wat ik nooit heb gevoeld. Na jaren van hyperfetilatie, angst, onzekerheid, bang om mensen toe te laten. En gevochten om de vrouw te worden die ik nu ben. Vol liefde naar mezelf toe, en hoop dat de eenzaamheid voorbij mag gaan, dat ik dingen mag gaan delen met een maatje
Wat een mooie blog, Tamara! Ik heb me al opgegeven voor je cursus, maar wil graag delen dat het heel herkenbaar is voor mij. Ik ben als ernstig slechthorende in een hotende samenleving opgegroeid. De makkelijke weg leek vroeger om mijn beperking te verbergen, maar ik leerde juist, met vallen en weer opstaan, dat dit je juist gehandicapt maakt. Open zijn en je kwetsbaar opstellen over wat je nodig hebt om mee te kunnen doen, maakt dat ik mij heb kunnen ontwikkelen om in de horende samenleving mee te komen. Ik heb alleen over de wereld gereisd, heb een universitaire studie gedaan. Dat was mij nooit gelukt als ik niet mij had laten zien, de persoon die ik ben en die net zoveel het leven waard is als ieder ander. Inmiddels help ik andere doven en slechthorenden om hun kwetsbaarheid juist te delen. Prachtig om te zien hoe ze daarmee hun eigen licht gaan uitstralen en andere mensen inspireren!
Een heel mooi bijzonder stuk.
Dank je wel voor de steeds weer rakende teksten. Keer op keer helpen ze om weer iets meer te laten inzien in een zoektocht.
Na het overlijden van mijn vader werd er thuis niet meer gesproken over emoties. Ik was 9 jaar en wist niet hoe ik er mee moest omgaan. Wilde mijn verdriet delen, maar het was ieder voor zich.
Nu op mijn 30e ben ik eindelijk keihard met mezelf aan het werk. Nu pas kijk ik naar wat mijn behoeftes zijn. Dit is is een weg van vallen en weer op staan. Door mij kwetsbaar op te stellen naar mijn moeder en letterlijk alles te zeggen hoe ik mij voel, huilend bij haar aan de telefoon te hangen, maar ook de liefde die ik gemist heb aan haar te vragen heb ik zo bijzonders sterke band met haar gekregen. Soms voel ik mij als een klein meisje dat haar moeder heeft terug gevonden. Door mij zo kwetsbaar naar haar op te stellen heeft ervoor gezorgd dat zij dit ook naar mij doet. Alsof de muren zijn afgebroken. Nu weet ik dat je niet altijd alles alleen hoeft op te lossen.
Liefs Luus
Dank je wel voor dit mooie stukje en precies op het juiste moment!!
Gisteren werd ik geconfronteerd op een blinde vlek in mij. Ik praatte vanuit mijn hoofd en het bleek dat ik een kom niet te dichtbij houding had. Dit wekte een irritatie bij de ander op en wilde me wegduwen… Zij is niet echt.. Ik was me er totaal niet van bewust en in mijn denken ben ik al zo open, en vind het zelf belangrijk en zeer fijn dat anderen puur en eerlijk zijn… Zou zo graag dat oude patroon los willen laten, en bewust leren mijn echte ikje te tonen.. Gewoon geen onbewust harnasje meer.
Nogmaals bedankt voor het delen van al je waardevolle teksten.
Veel succes met alles.
Liefs Jacqueline
Krachtige kwetsbaarheid betekent voor mij in alle omstandigheden mezelf durven zijn en uiten, in al mijn hoogsensitiviteit, integriteit en kwetsbaarheid als chronisch zieke…vasthouden aan mijn innerlijk weten en voelen, hoe confronterend of onbegrijpelijk soms ook voor de omgeving of maatschappij…luisteren en spreken vanuit mijn hart, met respect en zorgzaamheid naar mezelf en de ander toe… vertrouwen in mezelf en in de Liefde van het universum, ook en vooral in moeilijke tijden.
Hartegroet, Sabine
Ik lees met veel intresse en plezier de stukjes op facebook, wat mij een erg goed gevoel geeft omdat ik nog dagelijks aan het worstelen ben met een flinke burn-out. Juist de dingen als grenzen leren stellen op werk en in vriendenkringen en mensen mensen die je energie helemaal wegzuigen optijd herkennen en op afstand houden….Dicht bij mezelf proberen te blijven zonder al te veel beinvloed te worden door de buiten wereld…Elke dag weer een gevecht maar het gaat ietjes beter… Dat is waarom ik de stukjes zo fijn vind om te lezen….Thanks !! Lieve groetjes Liselotte
Dankjewel voor dit super goede artikel 🙂
Veel ervan heb ik meegemaakt en doorleeft.
Het is allemaal waar…
Namaste
Hey, ik doe een opleiding in het volwassenonderwijs. We hadden een bespreking over een zwaar onderwerp. Hierbij kon ik mezelf niet meer bedwingen en begon ik te huilen. Heel wat mensen waarvan ik het niet verwachte probeerde me te troosten. Het maakte ook een gesprek los in heel de klas over het onderwerp waarover we het hadden. Ik kreeg er dus vrienden bij en iedereen durfde open over een onderwerp praten waarover meestal gezwegen wordt.
Reuze bedankt, Tamara, wat een ontzettend goede blog! Een van mijn ervaringen is, dat iemand die mij domineerde en kwetste, juist zacht werd nadat ik ging huilen: Je hebt dus helemaal gelijk!!! Veel liefs van Diana
Lieve mensen, bedankt voor jullie prachtige en ontroerende reacties. Stella de Swart heeft de online cursus gewonnen die op 1 juni van start gaat.
Gefeliciteerd Stella, je hebt eerlijk gewonnen!
Ik zal via de mail contact met je opnemen om je dit te laten weten.
Hartegroet Tamara Beekmans
Ik zie kwetsbaarheid als kracht; omdat ik het per ongeluk zelf heb meegemaakt. Onbewust liet ik mezelf eens zien en ik ontdekte een deur dat openging. Even was ik verdwaald door paniek; maar stilletjes aan voel ik dat het ok is om jezelf te mogen zijn. Bovendien ontdek je ook dat niemand het recht heeft om jou te beoordelen dan God onze Enige Schepper.
Ik heb door ervaring geleerd dat kwetsbaar zijn het sterkste is wat je kan doen, terwijl ik mezelf altijd voor hield dat ik sterk moest zijn. Want als ik sterk zou zijn, terwijl anderen kwetsbaar waren dan kon ik hen helpen. Het moeilijkste en krachtigste wat ik heb gedaan, is niet toegeven aan anderen dat ik kwetsbaar ben, maar aan mezelf toegeven dat ik dit ook mag zijn. Toen heb ik ervaren dat ik krachtiger werd en veel dichter bij mezelf kwam te staan dan ooit tevoren. Ik heb kwetsbaarheid nodig gehad om te groeien, te voelen wat goed voor mij is en hierdoor positiever en krachtiger in het leven te staan.
Reacties zijn gesloten.