Wie of wat bepaalt de kwaliteit van jouw leven?

[Bekijk hier de video  via Facebook als je liever wilt luisteren en kijken hoe ik het persoonlijk aan je uitleg. Of hier via mijn You Tube kanaal.]

Je opleiding, je zelfvertrouwen, je baan, hoeveel geld je bezit of verdient, welke status je hebt of hoeveel vrijheid je jezelf geeft.

Deze facetten kunnen de kwaliteit van je leven bepalen, maar gaat het daar echt om? De werkelijke kwaliteit van je leven heeft te maken met in hoeverre jij in balans bent en je jezelf in balans kunt houden. Hoe dat je kunt luisteren naar je gevoelens en erop kunt gaan vertrouwen. Dat je hebt geleerd wat emoties zijn, wat zij met je doen als je je er niet van bewust bent en welke functie zij hebben. Emoties zijn hevige gevoelens die ontstaan door situaties van buitenaf, iets in jou reageert daarop. Als het erg pijn doet, is het alsof een oude wond weer open gaat. Dat klopt ook. Vaak is het je gekwetste kind dat weer op dezelfde plek geraakt wordt. Dan voel je niet alleen de pijn van je huidige situatie, maar kun je verstrikt raken in alle voorafgaande pijn en gedachtegangen daarover van opgedane ervaringen vanuit het verleden.

De 6 basis-emoties zijn o.a.: vreugde, verdriet, angst, woede, verbazing, afschuw.

Andere emoties die daaruit voortkomen (overigens  vaak als gevoel of gevoelens benoemd) zijn o.a.: bewondering, jaloezie, afgunst, hoop, wanhoop, verwijt, liefde, trots, spijt, berouw, haat, schaamte, schuldgevoel en minachting. Wist jij dat een emotie maar in werkelijkheid 5 minuten duurt als je er rustig voor gaat zitten en deze sensatie in je lichaam volledig aanvaardt? Het is het verhaal (drama) wat we maken van pijnlijke emoties, in combinatie met onze gedachtegangen die het gevoel heel lang kunnen voeden, zodat het uren, dagen, weken en zelfs maanden kan duren om in een en dezelfde emotie te blijven hangen. Weet je ook hoe destructief dit naar jezelf is. Je ondermijnt en je ontkracht jezelf totaal. Dan ben je gewoon bezig je zelfvertrouwen af te breken.

Wist jij ook dat meer dan 80% van de mensheid hierdoor gedreven wordt, en dat hierop belangrijke levenskeuzes worden gebaseerd, op emoties. Van hieruit ontstaan ook verslavingen natuurlijk. Vooral vanuit pijn worden we gedreven, dan heb ik het ook over de pijn uit de ervaringen die je in het verleden hebt opgedaan, maar ook de pijn van je familiesysteem, die je hierin ook onbewust uitdraagt om iets recht te zetten, wat dacht je van de collectieve pijn. We leven allemaal in hetzelfde veld. Het wetend veld, het universele informatieveld. Als je hooggevoelig bent, kun je soms zo de emoties van anderen ervaren dat je ze zelfs uit voor anderen. Wat ik nog steeds wel eens mee maak, is als ik bij iemand zo’n bak verdriet voel, dat mijn ogen spontaan gaan tranen, dan huil ik het verdriet van de ander. Dan kan de ander vaak ook zelf niet meer huilen en zit diegene op slot.

Gevoelens zijn toch echt heel anders, al denken veel mensen dat dit hetzelfde is. Maar dat is niet zo. Gevoelens komen van binnenuit, vanuit een weten, ook wel je intuïtie genoemd. Dit ontstaat in het hartcentrum vanuit een diep innerlijk weten waarop onze hersenen reageren. Dit zijn zachtere gevoelens. Dit is bijvoorbeeld het kunnen voorvoelen van een situatie. Het invoelen van hoe iemand anders zich voelt. Voelen in je lichaam welke stap je moet gaan zetten als je de keuze hebt tussen 2 opties.

Soms geeft je gevoel een sterk signaal af dat je iets echt niet moet gaan doen, al kan je hoofd niet verklaren waarom niet. Hoeveel ervaringen heb je dan al eerder in je leven opgedaan waardoor je toch de beslissing kunt nemen iets niet te doen ook al heb je niet een concreet argument? Dan moet je echt vertrouwen in jezelf hebben om deze keuze toch te maken en gewoon te weten dat het goed zit. Dat geeft tegelijkertijd ook innerlijke rust. Hoe fijn is het als je hebt geleerd daar volledig op te kunnen gaan vertrouwen.

Ooit moet je dan deze eerste stap gaan zetten, om te oefenen. Als je dit vaker gaat doen en je hebt genoeg bewijzen gekregen, dan heb je een onvoorwaardelijk vertrouwen in jezelf opgebouwd. Dan is het als hooggevoelige vrouw zo handig als je hierbij je sterk ontwikkelde intuïtie kunt gebruiken.

Ik begrijp dat dit lastig is, omdat we vaak niet zo zijn opgevoed en opgegroeid. Vroeger in mijn tijd bestond het woord hooggevoelig niet eens. Mijn familie noemde me overgevoelig en probeerde me juist bij pijnlijke situaties weg te houden, uit bescherming, maar het tegenovergestelde gebeurde. Ik voelde toch wel wat er aan de hand was, omdat ik de emoties kon waarnemen van de anderen en kon voorvoelen, maar door deze ontkenning raakte ik zo in verwarring, waarop het ergste gebeurde. Ik verloor het vertrouwen in mezelf en ging vanuit mijn hoofd leven, net als wat ik om mij heen zag. Ik ging hun taal spreken, waarop ik ervoer dat ze me toen wel konden ‘verstaan’. Ik paste me aan. Toen werd ik gezien, omdat ik niet meer anders was. Ik sloot mijn gevoelens helemaal af. Terwijl ik kapot ging van binnen. Voilá , er ontstond een nieuw overlevingsmechanisme. Dat aanpassen ging zo goed; ik probeerde dat zelfs te perfectioneren. Dan maar meteen goed. Ik hoorde er meer bij. Maar ik had ook innerlijke pijn.

Hier ontstond het stille lijden in mijn kindertijd. Na een paar jaar verhard je, en weet je het niet meer. Door de pijn ontstonden er zoveel afweer- en beschermingsmechanismes, dat ik volledig mezelf niet meer was. Maar daar was ik me totaal niet van bewust. Ik zag dat iedereen dat zo deed, en ging ervan uit dat dit zo hoorde. Dat ik soms onder de tafel kroop omdat ik wist dat mijn oma pijn in haar benen had en als ik mijn handen erop legde ze minder pijn voelde; daar stond ik niet eens meer bij stil. Niemand niet. Wisten wij veel.

We leren het niet op school. We hebben juist het tegenovergestelde geleerd dat we onze gevoelens niet zo serieus moeten nemen. Je moet vooral kunnen analyseren en je hoofd erbij gebruiken. En hierdoor hebben de emoties die je eerder ervoer een kans gekregen om een stem in je hoofd te worden van gedachtegangen waarin je vaak niet goed genoeg bent, onzeker bent. Je iets toch niet kunt. Je hierop niet kunt vertrouwen en daardoor het verschil niet meer weet tussen je hoofd en je hart. Of  tussen emoties en gevoelens.

Onze maatschappij, de wereld waarin wij leven en werken is hierop volledig ingericht. Zoveel mensen die als machines leven, zoveel mensen en vooral vrouwen die een burn-out hebben. Het is een mannelijk, ego- gerichtsysteem, wat ons ver heeft gebracht, maar nu vernietigt het ons langzaam, en velen onder ons die hier nog zo in vast zitten hebben dat niet eens  door. Er zijn mensen die zich wel ontwikkelen en er zijn mensen die die vrij in hun denken en voelen worden, dit proces om weer helemaal uit je overlevingsmechanisme te komen, kost tijd. Uit je hoofd dus. Dan bedoel ik uit het malende denken, uit je negatieve gedachtegangen.

Gedachten gaan vaak over gebeurtenissen, onbewust herhalen en herhalen we deze gedachtegangen met allerlei variaties en dit roept vaak ook veel (onverwerkte) emoties op.

Maar het zijn ook onze emoties die ons in staat stellen ons op te offeren voor anderen, zoals het werk van brandweermannen of  wat je doet als je kind in gevaar is. Emoties zijn niet slecht, soms heel functioneel. Het is alleen pijnlijk als je je hele leven gedreven wordt door je emoties.

Welke betekenis geef jij aan je emotie op het moment dat je je in een situatie bevindt waarop je een van de emoties sterk ervaart doordat je getriggerd wordt? En is dit bepalend voor je reactie en of handeling? Als dat zo is, blijf je telkens je ervaringen uit het verleden herhalen, dan reageer je zo waarschijnlijk precies op dezelfde manier. Er is een manier om hier uit te stappen.

Als je het verschil al weet tussen emoties en gevoelens. Emoties zijn hele sterke en krachtige lichaamssensaties. Gevoelens zijn heel rustig en zacht, gemakkelijk om ook aan voorbij te gaan. Hierin moet je jezelf echt trainen. Kun je meer en meer  aandacht schenken aan je gevoelens. Bijvoorbeeld wanneer je belangrijke levenskeuzes moet maken. Als iets je rust geeft, weet je dat het goed zit. Dan is het een goede keuze. Dat kan een diep weten zijn, je intuïtie of inzicht/inspiratie.

Je hoofd kan zich er nog wel vaak mee bemoeien; er kunnen gedachtegangen uit voortkomen die je aan je gevoel doen twijfelen. Ik zeg wel eens, mijn hoofd begrijpt dit soort zaken niet, (die is voor andere zaken beter geschikt) dus ik ga ook niet mijn best doen om mijn hoofd (lees gedachtegangen) dit uit te leggen. Dat geeft rust.

Het is vooral veel ervaring op doen om hier meer en meer vertrouwen in te krijgen.

Ik ga nu een kijkersvraag beantwoorden: Hoe kan ik als hooggevoelige vrouw ervoor zorgen dat ik niet meer de gevoelens en stemmingen van anderen overneem, zodat ik niet meer overspoeld raak. Dat kun je heel goed ontwikkelen als je eerst heel bewust bent van wat jouw gevoelens en emoties zijn. Als je hebt geleerd dat eigen te maken, kun je heel goed het onderscheid voelen tussen de gevoelens of emoties van anderen. Mijn en dein noem ik dat. Wat is van de ander en wat is van jou.

Ik kan je een hele handige en eenvoudige tip geven, een van de vele die ik heb: Benoem het. “Klopt het dat je je zo en zo voelt, ik merk dat namelijk.” Dit is een respectvolle manier waarop je het ‘in de energie’ eigenlijk gelijk teruggeeft aan de ander door het te erkennen. Mocht de ander nee zeggen, dan kan het zijn dat het van jouzelf is. Of dat het toch van de ander is, maar dat die zich er niet van bewust is of het niet wil laten zien of zeggen. Of dat je het juist gevoel/emotie niet hebt weten te benoemen. Dit zijn vaardigheden die je allemaal kunt leren. Het kost tijd en veel oefening voordat je dit onder de knie krijgt. Maar het is heel leuk en superfijn als je het kunt. Het scheelt je bakken energie in je dagelijkse leven.

Zelf vind ik het ook een interessante vraag: Als je de vraag om zou draaien: Als je je dat eigen hebt gemaakt: Hoe kun je nu wel gebruik maken van dat je kunt invoelen bij anderen, zodat je je meer empathie en compassie ontwikkelt en toch heel duidelijk bij jezelf kunt blijven zonder er last van te hebben. Dat kan heel handig zijn als je bijvoorbeeld als coach met mensen werkt. Dit is een interessant en boeiend proces en dat kan ik je zeker leren. Ik leer dat de vrouwen die het jaarprogramma volgen, omdat dit meer tijd kost om te leren en je eigen te maken en je er dan je voordeel uit kunt halen.

Je kunt je voorstellen als je je intuïtie sterk ontwikkelt, dat je dan vanzelf veel beter belangrijke levenskeuzes kunt gaan maken.