Het is geweldig om lief te hebben en om mensen te geven, maar als je je verantwoordelijk voelt voor hen, maakt dat je machteloos.

Je berooft ze van de reis van hun eigen ziel en hun kans om de nodige lessen te leren om de hoogste versie van zichzelf te worden. En jij leeft je eigen leven niet, maar die van anderen. Jij hebt hen nodig voor je bestaansrecht, om identiteitsbevestiging. Dat is pijnlijk en doet ook vaak pijn.

Waarom kun je jezelf geen bestaansrecht toe eigenen? Waarom leer je niet jezelf te bevestigen? Goed te keuren, dat je er gewoon mag zijn. Waarom offer je jezelf op voor alles buiten jezelf? Waar ben jij dan? Wie zorgt er dan voor jou?

Niemand…

Je laat jezelf dan in de steek, zo heb je het geleerd, als je je maar aanpast aan de ander, dan hoor je erbij. Dan mag je erzijn. Je hebt geleerd, als je echt jezelf was, dan werd je niet gezien. Misschien zelfs afgekeurd. Die verscheurende pijn nooit weer dacht je. Ik sluit me af en ik doe alles van wat ik denk dat zij van mij verwachten.

Mag ik er dan zijn…

Wat een pijn doet dit. Hoe stap je hieruit? Je bent jezelf volledig kwijt aan het raken. Je bent verslaafd geraakt aan het pleasen. Hoe moet je dit dan anders doen? De onbewuste grote angst voor afkeuring van anderen zijn je eigen gevangenis geworden, van binnenuit.

Neem je eerste stap om hier verantwoordelijk voor te worden, jezelf te leren dragen. Moedig te zijn en eigen keuzes te maken. Voor jezelf te gaan staan. En achter jezelf te gaan staan. Door de oude geprogrammeerde pijn heen ademen. Het is niet meer van nu.

Het is oud. Het mag getransformeerd worden. Je bent er klaar voor.

Het leren vertrouwen op jezelf. Jezelf niet meer afwijzen. Jezelf niet meer weggeven. Jezelf niet meer verloochenen.

Je grenzen weer voelen, wat is een ja, en hoe voelt een nee. Wat spannend. Maar het moet. Tot je weer gaat ervaren, dat elke nee voor een ander een ja is voor jezelf. Liefde voor jezelf.

Door deze liefde voor jezelf leer je je weer verbinden met je lichaam om deze goed te bewonen, te aarden. Je voelt je eigen hart, voor jezelf, genieten van de kleine dingen, er mogen zijn. Alleen durven zijn. Weer verbinden met je ziel, je wezen. Wie jij echt bent.

Je eigen lessen leren. Je eigen leven leven, en niet die van anderen. Zorgen voor je eigen energie en je opladen in plaats van jezelf steeds uit te putten. Neem je verantwoordelijkheid voor jezelf. Geef jezelf ruimte en bemoei je niet meer met anderen. Geef hen ook meer ruimte.

Het is niet hun taak om jou te bevestigen in jouw bestaansrecht. Het is niet hun taak om jou te keuren op wat je voor hen doet. Mogen zij ook ontdekken wie jij bent, als je gewoon bent. En niets doet. Er gewoon zijn.

Wat blijft er dan over?

Ben je dan bang dat er niet veel over blijft? Of dat er teveel genegenheid terug komt? Hoe deal je daar weer mee?

We doen dit uit liefde, maar echte liefde is niet mogelijk, echte liefde geeft toe.

Moedig jezelf aan, geef eens liefde en steun aan jezelf. Maak je onafhankelijk. Neem de verantwoording voor jezelf en niet voor anderen. Het is de taak van de ander om voor zichzelf te zorgen. Dit mogen anderen ook zelf leren. Op eigen benen staan.

Als je begint met nee te zeggen, zullen mensen boos op je worden en tegen sputteren. Niet omdat jij nee zegt, maar omdat ze dit niet gewend van je zijn en je samen hierin patronen hebt opgebouwd. Leer dat uithouden en communcieer duidelijk, maar geef niet toe.

Geloof hun grootsheid, maar ook in die van jezelf als je weer het leven mag gaan leiden wat echt voor jou bedoeld is, en je je potentie gaat benutten.

Dan zie je steeds meer je binnenste naar buiten komen, tot je op een gegeven moment je waarde voelt en jouw plek in de wereld in neemt.

Maar ook om echt te zien wie een ander echt is, ze niet te overschatten of onderschatten, is het grootste geschenk dat je ze kunt geven, evenals de grootste dienst.

Ik zie je. Zie jij jou? Kijk eens in de spiegel. Doe het nu even. Kijk in je ogen en vind jezelf lief.

Uiteindelijk zijn degenen waar je van houdt niet van jou, maar van het leven. In de diepste zin, zij zijn niet jouw verantwoordelijkheid, zij zijn het universum.

Dus vertrouw het universum.

Vertrouw op het leven.

Het is zo fijn om vrij te zijn van de pleaser in ons, het is zo fijn om vrij te zijn van deze pijn.

Ik ben al jaren vrij van de pleaser en ik kan zeggen, ik houd bakken met energie over en ben trouw en loyaal aan mezelf.

Nog steeds help ik anderen, maar dat is dan echt mijn keuze, en dat voelt zoveel vrijer dan ooit!