Ik was me er niet van bewust dat een groot deel van mijn problemen de oorsprong binnen de familie vond, maar ik vond het wel de moeite van het onderzoeken waard.
Ik was 30 jaar en voor de zoveelste keer ziek thuis met depressie en totaal opgebrand.
Het begon een patroon te worden, een patroon die ik niet wilde en ik werd meer en meer radeloos.
Hoe kon ik mezelf helpen. Op een dag veranderde mijn hele leven omdat ik een Familie Opsteller op een bekend vrouwenfestival ontmoette.
Zij gaf daar workshops in de grote tent en ik zag hoe zij werkte.
Ik was al ruim 10 jaar met opstellingen bezig geweest, maar het zette nog niet echt zoden aan de dijk, het ging niet diep genoeg voor mijn gevoel.
Dit was een vrouw met een groot hart die ook van ver kwam, voelde ik.
Een vrouw die ik al snel volledig vertrouwde, omdat ik voelde dat zij mij echt zag, haar eigen processen had doorleeft en zag hoe ik worstelde met mezelf.
Ze keek me aan en pakte me vast. Precies op het juiste moment, want ik was er heel goed in mijn verdriet te verbergen voor de buitenwereld.
Maar zij doorzag mij. Keek recht door me heen. Ik voelde dit.
Op dat moment dat ze me vastgreep, wat zo liefdevol was, begon ik meteen enorm te huilen. ‘Ik heb allang gezien hoeveel verdriet jij bij je draagt,’ zei ze troostend.
Het was alsof ze even naar binnen was gegaan bij mij. Ik voelde dat zij door durfde te gaan totdat mijn problemen opgelost zouden zijn.
Intuïtief voelde ik aan dat ik bij haar verder moest gaan met opstellingen en aan de slag moest met mijn familiesysteem.
Tijdens de sessies met haar voelde ik al snel haarfijn aan dat ik alle onverwerkte trauma’s van mijn familie op mijn schouders droeg.
Het was zo veel en zwaar al die jaren, ik kon me amper meer staande houden, als was ik heel sterk.
Met de jaren woog het zwaarder en zwaarder. Deze vrouw doorzag mijn patronen en zag mijn verborgen verdriet. Het was verschrikkelijk moeilijk, dit proces.
Het was een groot gevecht en ik voelde veel weerstand maar ik vertrouwde haar ook.
Ik voelde de kracht van de uitwerking van hoe zij werkte met mij. Zij ging echt dieper dan ik ooit eerder had meegemaakt.
En ze vond me niet gek. Ze gaf me erkenning en ook hoe ik er zelf aan kon werken.
Ik merkte dat ik steeds lichter en lichter werd door de opstellingen en dit nieuwe proces.
De zwaarte begon mij los te laten. Ik gaf erkenning aan de familietrauma’s en er vond heling op zeer diep niveau plaats.
Opstellingen over heftige verborgen thema’s werden van mijn familie aan het licht gebracht, maar het bracht wel de verlichting die ik nodig had en waar ik zo naar had verlangd.
Na een aantal opstellingen adviseerde ze mij om mijn moeder mee te brengen. Dat zou helend zou werken, voor ons allebei.