Een van mijn grootste schatten die ik heb ontdekt in mezelf is dat ik de kleinste details opmerk, de meest kleine verandering in iemands gedrag neem ik waar. Ik voel de trilling en energie van iemand die van mijn gezelschap geniet of wanneer iemand het niet leuk vindt bij mij.. Nooit zeg ik iets ongevraagd, ik observeer, neem waar en trek mijn conclusie achteraf.

Wat ik wel opmerk en waar ikzelf heel blij van wordt altijd is dat ik OPEN ga als iemand echt interesse in mij toont en de liefde voelt voor mij of mijn levenswijze. Dan ga ik als een bloem open en komt mijn bron naar boven, voelbaar en zichtbaar als trillingen in de lucht, blijdschap en heel veel levensenergie. Toch is dit zeldzaam. Zoveel mensen blijven in hun eigenbelang. Wat ze kunnen halen bij mij, zonder zichzelf echt te tonen of te delen.

De leegte van deze vreemde wereld voor mij, de eenzaamheid die ik in vertrouwen heb genomen. De stilte die mijn vriend is geworden. Alleen zijn, ik kan het, ik wil het en ik heb vrede erin gevonden. Maar toch, kan niets op tegen die magische uitwisseling tussen mensen die elkaar boeiend vinden, elkaar respecteren en openlijk waarderen. Dat is magie. Dat is het echte leven. Dat is waar ik vandaan kom.

Vaak heb ik me terug getrokken en trek ik me terug als ik dit niet kan vinden of kan delen. Als ik met iemand in gesprek ben en ik merk dat ik gesloten blijf. Dan wordt er niets wederzijds uitgewisseld. Dan ontbreekt de magie. Dan trek ik me terug in mezelf en deel ik mij niet met de ander. Ik blijf niet beschikbaar en onzichtbaar en ben wel sociaal wenselijk aanwezig, voor de korte tijd die ik het laat duren. Want lang hoeft dan voor mij niet.

Dan ben ik liever alleen, waarin ik weer in mijn eigen magische rijken aanwezig kan zijn, met de natuurwezens en Moeder Aarde. Met mijn hond en mijn lijf die ik dan kan laten ontspannen en opladen in het moment. En geef mij de tijd die ik nodig heb en durf zelfs tegenwoordig nog meer tijd te nemen dan eerder.

Om te ontdekken hoe het is om nog meer vanuit ontspanning te leven en hoe ik dan in verbinding kan staan met mijn eigen Bron, Mijn eigen Licht en krachten. De inspiratie en energie die me dan toevalt waar ik in kan verdrinken en de tijd voor mij voorbij kan laten glijden.

Ik wacht niet op degene die mij kan laten openbloeien, ik probeer uit te vinden hoe ik dit zelf kan doen, hoe ik mijn levensenergie activeer en vanuit mijn eigen wijsheid en vertrouwen in mezelf en mijn intuïtie mijn leven een zinvolle prachtige betekenis kan geven.

Zo binnen, zo buiten. Door alles mooi en prachtig te maken, is waar mijn aandacht en creatie is verschenen. Elke hoekje, elke detail moet liefdevol en mooi zijn. Mag leven. Doet er toe.

Een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan en nu weer aan het doen ben, is alleen zijn om mezelf te helen. En wat ik bedoel met alleen zijn om mezelf te helen, is echt zonder andere mensen te gebruiken om mijn tijd op te vullen. Om mijn gevoelens op te vullen. Echt tijd nemen om te helen zonder afspraken te maken met andere mensen, wanneer ik voel dat ik er niet klaar voor ben. Geen innerlijke ruimte voel.

Gelukkig heb ik me in het najaar goed voorbereid op de winter, (want ik weet dat ik me dan altijd terug trek en alleen wil zijn), zodat ik zelfs maanden geen boodschappen hoef te doen en alles in huis heb en echt dit kan doen. Elke dag de natuur in, elke dag mijn tuin in, elke dag wandelen en veel uren spelen met mijn hond.

Elke dag alleen zijn en met niemand spreken. Ik kan hierdoor echt helen van de afgelopen jaren, ik ga niet uit, maak geen uitstapjes, leef minimalistisch en eenvoudig. In de afgelopen jaren heb ik zoveel meegemaakt, en ik voel dat ik bepaalde gebeurtenissen nog niet goed heb verwerkt. En het is teveel geworden. Ik spreek nu even met niemand af. Geen afspraken om anderen te ontmoeten om leuke dingen mee te doen op dit moment. Geen afleiding van mezelf, om mezelf niet te hoeven helen. In het alleen zijn, kan ik diep en diep naar binnen gaan. Ik vertrouw op mezelf dat ik dit kan.

Ook hier in Hongarije, op het platteland, waar nu in de winter ook niemand te zien is, op mijn boerderij en waar er echt rust is, de perfecte aangelegenheid.

Ik houd mijn agenda leeg en hoef even iets van mezelf, geen miljoenen dingen te doen, ik doe de dingen, wanneer ik voel dat ik ze wil doen en dan doe ik ze gewoon. Geen afleidingen die me ervan weerhouden om in mijn verdriet te zitten en dit uit te houden, doorvoelen en doorleven.

Tijd nemen om dit te reflecteren, inzichten te krijgen in mijn eigen functioneren, gedachten, gevoelens, gedrag en hoe ik met mezelf omga. Dit alleen helen, is echt een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan en nu weer aan het doen ben. Het dwingt mij om erbij stil te staan in mijn rouw en ik doorvoel het.

En het is een afschuwelijk gevoel om dit te doorvoelen en te ervaren. Echt een vreselijk, vreselijk gevoel om dit te ervaren. Maar dit zal me helen. Van binnen en buiten. Het zal al mijn pijn helen. Ik zal de rust nemen om alle pijn zelf te doorvoelen en te helen.

En op een dag, als het steeds langer licht wordt, dan is dat vreselijke gevoel weg. Dan is dit voorbij en uit mezelf. Ik hoef niets te onderdrukken. Ik hoef geen afleiding te zoeken. Ik heb mezelf dan bevrijd en geheeld. En dit is groots. Elke dag 5 minuten de kracht en energie van deze woorden voelen in mijn hart: “Liefde, vreugde, gelukzaligheid”.

Dit gehele proces vraagt om wijsheid, wilskracht en uithoudingsvermogen. Dit vraagt stilte, rust, slapen, creatief bezig zijn. Liefdevol met mezelf omgaan. Dit vraagt om een goede relatie met mezelf aan te gaan en op te bouwen. Dit vraagt tijd. En verantwoordelijkheid nemen over jezelf. Op deze manier neemt mijn innerlijke kracht enorm toe, ik raak verbonden met mijn diepste kern. Mijn mooiste zijn kan dan naar voren komen. Dit is de transformatie waar ik voor sta. En ik weet velen met mij. En ik weet ook dat velen dit nu aan het doen zijn, omdat ze dit willen, en kunnen en vastberaden zijn, net als ik.

Dit is een daad van onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. En begrijp me niet verkeerd, het is voor mij geen straf om mezelf dit te gunnen, dit is tegelijkertijd het allermooiste wat ik mezelf kan geven. Ik heb inmiddels zoveel zelfliefde opgebouwd, dat ik dit doe voor mezelf en besluit om te doen. En ja, er zullen zware momenten zijn, maar ik zal ook veel momenten van licht, lucht en heelheid ervaren in deze periode. Ik wil graag door met mijn leven, en geen nieuwe overlevingsmechanismes creëren van de afgelopen paar jaar. Ik wil echt zijn wie ik in wezen ben. En dat verlangen is zo groot dat dit belangrijk is om te doen.

De laatste keer dat ik dit zo heb gedaan is 15 jaar geleden geweest, en dat duurde 2 jaar, en het heeft mij en mijn leven compleet getransformeerd ten goede destijds. Daar heb ik zelfs een boek over geschreven en is de Vrouwenkracht Academie zelfs uit ontstaan. Nu zit ik niet zo diep als 15 jaar geleden maar weet ik dat ik zeker 1 of 2 maanden nodig heb om alles in mezelf op te ruimen en transformeren, met de wijsheid die nu in mij leeft, kan ik dit en zie ik er ook naar uit. Dat is wat ik doe en ga doen.

Via deze weg zal ik ook af en toe delen met je hoe dit proces gaat, maar ik kan het niet beloven, achteraf wel. Hopelijk heb ik je mogen inspireren.

Wens je veel moois toe. Dank voor onze verbinding.

Tamara Beekmans © Vrouwenkracht Academie