Voordat ik als hoogggevoelige vrouw mijn tweede bedrijf startte als HSP-coach, trainer en opsteller bij de Vrouwenkracht Academie, leefde ik jarenlang vanuit mijn hoofd, in plaats vanuit mijn hart. Na meerdere depressies, burn-outs en een angststoornis heb ik uiteindelijk de wezenlijke verbinding met mezelf weten te herstellen. Nu help ik met de door mij ontwikkelde Vrouwenkracht Methode® andere (hooggevoelige) vrouwen die vastzitten in overlevingsmechanismen en beschermingsstrategieën, door ze opnieuw in contact te brengen met hun diepe gevoelswereld.

Hooggevoeligheid is lastig te definiëren maar kan veel impact op je leven hebben. Er zijn vele gradaties en vormen. Het is dus geen kwestie van een hokje waar je iemand makkelijk in kunt stoppen. Zelf ben ik bijvoorbeeld een introverte hooggevoelige met extraverte uitspattingen. Dat betekent dat ik best de buitenwereld in kan als ik me goed voel, maar dat ik me ook vaak lekker wil terugtrekken in mijn eigen wereld. Een ding hebben alle hooggevoeligen wel gemeen, namelijk dat ze meer waarnemen dan anderen. Alsof ze een soort zesde zintuig hebben dat ze ontzettend goed verder kunnen ontwikkelen als ze eerst de basis op orde hebben en dat is uit de overlevingspatronen stappen en het pijnlichaam helen.

We nemen zoveel waar met onze zintuigen en gevoelslichaam. Deze andere waarneming heeft te maken met het feit dat hooggevoelige een ander soort zenuwstelsel hebben en het brein informatie anders verwerkt en gevoelens en emoties dieper worden ervaren. Veel vrouwen leven vanuit hun hoofd, en hebben daarmee het contact met hun lichaam afgesloten, waardoor je niet meer goed kunt voelen. Onlangs ontdekten wetenschappers zelfs dat de hersenen van HSP-ers en niet HSP-ers ook echt anders in elkaar zitten. Als je hooggevoelig bent, ervaar je emoties, gevoelens, gedachtes en energieën dieper, intenser en duurt het langer voordat je indrukken en ervaringen hebt verwerkt. Je neemt altijd de hele ruimte waar, niet alleen maar waar je je ogen op richt. Maar vooral alles erom heen.

Veel HSP’ers die nog volledig vanuit patronen van het overlevings- en beschermingsmechanisme leven, zoeken vaak hun bevestiging in de buitenwereld, zo ook de veiligheid. Er is niets zo onveilig als geen voldoende interne veiligheid hebben waardoor je niet op je eigen lichaamssignalen kunt vertrouwen. Je basis moet op orde zijn, dan kun je alle kwaliteiten die bij het hooggevoelig-zijn horen, toepassen en leren om energetisch te communiceren en begrenzen. Als je leert om te gaan met jouw hooggevoeligheid en accepteert en respecteert dat je op jouw eigen authentieke manier mag en kan functioneren, kan het een enorme kracht en een zeer handig hulpmiddel worden. Juist in verbinding met je hartsbewustzijn ben en blijf je in verbinding met jezelf en de buitenwereld wordt een stuk gemakkelijker voor je.

Ik merkte als klein kind al dat ik anders was. Ik groeide op in een onveilige situatie met een angstige moeder en een vader die heel agressief kon worden. Mijn hooggevoeligheid zorgde ervoor dat ik mijn vader heel goed kon scannen. Ik voelde op één of andere manier dat zijn agressieve gedrag niet paste bij wie hij van binnen was. Daardoor was ik ook niet bang voor hem. Ik zag hoe hij zich voelde en hoe hij zich gedroeg en dat dit niet met elkaar overeen kwam. Omdat mensen dat ontkenden verwarde het mij en maakte dat ik ging twijfelen aan mezelf.

Uiteindelijk heeft het nog wel lang geduurd voor ik er echt mee aan de slag ging. Vroeger bestond het woord hooggevoeligheid niet eens en toen ik 26 jaar was en mijn eerste boek van Elaine Aaron las, herkende ik mezelf erin. Ik heb het nog bijna 10 daarna ontkend, omdat ik het flauwekul vond. Ik houd niet van hokjes en ik vond mijn gevoeligheid een last omdat ik nog een te groot pijnlichaam had, waarin ik altijd mijn pijnlijke emoties had opgeslagen. Dus was ik van mijn lichaam en intuïtie afgesneden.

Er was in mijn kindertijd weinig erkenning voor mijn gevoeligheid, in die tijd überhaupt voor ‘hoog’ gevoeligheid. Daarom leerde ik mezelf vanuit mijn hoofd te leven en mijn gevoel te onderdrukken. Het resultaat was dat ik allerlei negatieve overtuigingen over mezelf kreeg omdat in het onderdrukken ik mezelf telkens de boodschap meegaf dat ik niet goed genoeg was. Pas toen ik na chronische depressies, meerdere burn-outs en een vreselijk angststoornis waar ik 2 jaar niet meer buiten kwam, ontdekte dat ik juist die verbinding met mijn gevoel moest herstellen, toen pas kwam ik daar los van.

Ik wist mijn innerlijke criticus uit te schakelen door hem op te voeden, in mijn hoofd en geen ruimte meer te geven, ik ging mezelf complimenteren, het tegenovergestelde deed ik. Mijn gekwetste kindsdeel werd geheeld door er verbinding mee te maken, dat was in het begin erg moeilijk omdat ze zoveel pijn droeg en ik het niet kon verdragen te zien, en durven te voelen, maar stap voor stap heb ik dit toch gedaan totdat de pijn afnam en ik heelde. Zo kreeg ik steeds meer ruimte in mijn hoofd en kon ik de roep van mijn ziel horen omdat mijn hoofd stiller werd. Om mij heen zie ik veel mensen hiermee worstelen. We leven in onze maatschappij voornamelijk vanuit het hoofd, in plaats van uit ons hart.

Ik denk zelf dat dit komt door een gebrek aan erkenning voor hooggevoeligheid als kind zijnde. Gelukkig is er nu steeds meer aandacht voor, maar zeker in vorige generaties waren gevoelens vaak iets dat moest worden uitgeschakeld. Je was een minder mens als je meer voelde, je werd juist minder serieus genomen, echt bizar is dat, maar dat is echt een generatie verschil en een andere tijd waarin iedereen nog na de oorlog op overleven stond. Onze generatie is dit aan het doorbreken lijkt wel.

Dit heb ik zelf zo ervaren en hoor ik ook vaak van de vrouwen die ik coach binnen mijn jaarprogramma. Ook kan het zijn dat de hooggevoeligheid niet herkend wordt, doordat er in onze kindertijd vaak maar één hooggevoelig kind binnen een gezin is. Dan wordt het behandeld als afwijkend gedrag. Hierdoor raakt een hooggevoelig kind totaal de verbinding met de eigen kern kwijt.

Ik heb mijn verbinding met mezelf weer terug gevonden toen ik mijn emoties en gevoelens niet meer ging onderdrukken maar de ruimte gaf om te verwerken en te doorvoelen, het ging eigenlijk vrij snel over, kwestie van paar minuten echt doorvoelen en niet oordelen, het is als energie die door je lichaam heen stroomt wat zijn weg zoekt, en daarna kalmeer je direct en werkt je intuïtie weer en je relativeringsvermogen.

Wanneer je als hooggevoelig persoon leert dat gevoelens niet onderdrukt hoeven te worden, maar juist hele belangrijke instrumenten zijn die jou informatie kunnen geven, kom je in balans, echt in balans en is het een super handige tool geworden. Als je dat doorhebt, ontwikkel je veel meer zelfvertrouwen en innerlijk meesterschap. Zo leer je om interne veiligheid te creëren, op jezelf te vertrouwen, welke signalen je lichaam afgeven en wordt je minder beïnvloed door externe factoren en meningen van anderen of de wereld. Je ontwikkelt je eigen authenticiteit, onafhankelijk en vrij denken. Wat hierin van essentieel belang is, is dat je verbinding maakt met het gekwetste kinddeel in jezelf om deze relatie te herstellen en het veiligheid te bieden. Dan komt ook het speelse kind in jezelf naar voren die altijd nog verwonderd is en In de ervaring kan zitten, dat is je ziel, oftwel je wezen.

Je hoeft oude pijn niet meer te herbeleven om deze op te lossen, het verhaal is niet meer belangrijk waarom, maar juist het ontladen van oude onderdrukte pijnlijke emoties te ontladen door boos te kunnen worden, of te kunnen huilen, maakt het echt schoon van binnen en dit ruimt op.

Door terug te keren naar de opgeslagen emoties die negatieve overtuigingen hebben veroorzaakt, kun je ook veel gemakkelijker de denkpatronen doorbreken die daarbij horen, deze spoor je één voor één op en pas je 21 dagen toe voor herprogrammatie. De meeste mensen zijn bang voor pijnlijke emoties. Ze denken: ik wil dat niet herbeleven. Het is ook geen kwestie van herbeleven, maar van erkennen dat het er is en ontladen van wat er nog zit aan verdriet en boosheid en dit de ruimte geven. Emoties als verdriet en boosheid om wat wij als kind hebben meegemaakt stoppen we het liefst weg, maar wanneer we ze er juist wel laten zijn, werkt dat enorm helend. Er is daarna echt iets blijvend opgeruimd. Dan ontstaat er ruimte om weer echt goed te kunnen voelen en in verbinding met jezelf te zijn.

Vaak zie je dat vooral hooggevoelige vrouwen jarenlang hebben klem gezeten in overlevingsmechanismen en beschermingsstrategieën. Dit komt doordat zij hun intuïtie en extra zintuigen hebben moeten onderdrukken om te overleven. Maar dat patroon is natuurlijk niet alleen aan hen voorbehouden. Daarom heb ik mijn boek ‘De roep van de hooggevoelige vrouw’ ook voor iedereen geschreven. Ik krijg veel mails van mannen die het boek hebben gelezen en er veel aan hebben gehad.

Ik schrijf weliswaar vanuit mijn eigen ervaring als hooggevoelige, maar de praktische tips en handvatten zijn voor iedereen toepasbaar. Maar ik werk voornamelijk met hooggevoelige vrouwen in mijn trainingen, ook om sisterhood te ervaren en te herstellen in het collectieve veld. Het boek vertelt een aantal voorbeelden uit mijn levensverhaal en hoe daar uiteindelijk de Vrouwenkracht Methode uit is gekomen. Een krachtig en eenvoudig middel om los te komen van het overlevingsmechanisme, waardoor je je beter kunt voelen en zelfliefde kunt ontwikkelen.

Mijn belangrijkste advies wat ik je graag mee wil geven is om jezelf nooit, maar dan ook nóóit meer af te wijzen. Niet je gedachten, niet je lichaam, echt niets. Op die manier creëer je interne veiligheid en kom je uiteindelijk heel gemakkelijk in verbinding met je ziel, en dat voelt heel fijn, dat is echt anders leven, heel inspirerend en heel vrij.

Werk aan het herstellen van de wezenlijke verbinding met jezelf. Op die manier zul je zien dat je van jouw hooggevoeligheid een praktische en zuivere kracht kan maken, die niet alleen jou zal helpen, maar ook de wereld om je heen.

En dat is niet gemakkelijk om dit in je eentje te doen, maar echt wel te leren op een eenvoudige wijze.

Lees hier mooie referenties over het jaarprogramma van de ervaringen van andere hooggevoelige vrouwen die deze moedige stap hebben gemaakt. Wil je er meer over lezen? Www.vrouwenkrachtacademie.nl/jaarprogramma

TEKST © JOANNE WIENEN en Tamara Beekmans (oorspronkelijke tekst interview Happinez)